93 Pas rond 1915, na de start van het Antoni van Leeuwenhoekhuis (AvL) in Amsterdam als centrum voor kankerbehandeling, kwam de radiotherapie als speciale deskundigheid geleidelijk voor het voetlicht. Dr. G.F. Gaarenstroom, een assistent-geneesheer uit de heelkundige kliniek van het Binnengasthuis in Amsterdam, had zich als een der eersten toegelegd op het bestralen van kankerpatiënten en hij berichtte hier regelmatig over tijdens verenigingsvergaderingen en in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. Deze therapie leek zich enigszins te gaan onderscheiden van andere toepassingen van röntgenstraling. Er was echter nog een lange weg te gaan. Immers toen Groningen een jaar later een radium- en röntgeninstituut ter behandeling van kankerpatiënten wilde inrichten, het latere ‘Radiologische Instituut’, werd als hoofd gezocht naar een ‘arts-technicus’. Nog vele jaren daarna werd de radioloog gezien als iemand die verstand had van apparaten, maar niet van patiënten. Opmerkelijk genoeg speelden fysici in de röntgenologie toen geen rol van betekenis. Ondanks het pionierswerk van de radioloog Daniel den Hoed (1899-1950), ontwikkelde de röntgentherapie zich maar langzaam en indrukwekkende resultaten bleven uit. De meeste röntgenologen hielden zich voornamelijk bezig met diagnostiek en deden de therapie er maar een beetje bij, ook in de academische ziekenhuizen. Daar kwam nog bij dat allerlei chirurgen, internisten en dermatologen, zonder enige training of opleiding, bestraalden en dit werk beschouwden als een onderdeel van hun praktijk. De naamgeving van de nieuwe vereniging “Nederlandsche Vereeniging voor Electrotherapie en Radiologie” werd met behulp van een stemming beslist. (Nationaal archief. Den Haag, Nederlandse vereniging voor electrologie en röntgenologie, nummer toegang n.19.042.34 inventarisnr. 1) Dr. Daniel den Hoed. (NKI/AvL)
Boek Maastro NL binnenwerk.indb
To see the actual publication please follow the link above