Nieuw werk is voor iedereen wennen, maar mét diabetes stiekem extra spannend. Wat vinden mijn suikers ervan… ik ga mijn ritme omgooien, ik gooi er een portie stress bij en een flinke dosis zenuwen in het begin. Slaat de balans door naar waardering of weerstand? Wat zullen mijn nieuwe collega’s ervan vinden? Ik wil mensen niet afschrikken met een chronische ziekte. Hoeveel mensen met diabetes vertellen hun collega’s in hun eerste werkweek wat er gedaan moet worden als ze een keer in een hypo terecht komen? Ik heb echt geen idee. Ik doe het niet. Ben ik dan toch niet zo open over mijn diabetes als ik zelf denk? Diabetes levert het nodige werk en vooral de nodige chaos op. Desondanks bepaalt het maar een relatief klein deel van mijn leven. Want ja, ik ben diabeet maar voel me voornamelijk nog gewoon, nou ja, mezelf. Diabetes doe ik ‘ook’ en niet ‘voornamelijk’. Ik ben niet Kim, de diabeet. Ik ben Kim, (bijna) echtgenote, moeder, dochter, vriendin, HR adviseur, columniste, vrouw, mens, die toevallig ook nog diabetes heeft. Ondanks de dagtaak die diabetes is, doe ik dit dus ‘erbij’. Dat klinkt misschien vreemd maar het betekent geenszins dat diabetes geen hoge prioriteit heeft. Het is slechts een van de vele dingen die ik ‘doe’ en die van mij, mij maken. Vanuit deze overtuiging ben ik op mijn eigen manier open over mijn diabetes. Hartstikke open zelfs. Ik heb het geluk dat ik er bevlogen over kan vertellen en de ambitie heb om mijn ervaringen te delen. Ongegeneerd tover ik mijn insulinepomp onder mijn kleding vandaan en prik ik een bloedsuiker als ik dat nodig acht. Ja, ook in een vergadering, belangrijk gesprek of spannende presentatie. Diabetes hoort ten slotte bij mij. Mijn nieuwe collega’s zijn aardig, tonen begrip, en stellen niet eens de gebruikelijke voorspelbare vragen (die ik uiteraard met liefde en geduld altijd weerleg en uitleg maar liever is dat niet nodig). Ze tonen oprecht interesse in mij én daarmee in mijn diabetes. Vooroordelen ingefluisterd door media & reclame heb ik nog niet voorbij horen komen. Lieve collega’s, blijf alsjeblieft al jullie vragen stellen. En mocht het een keer misgaan: in mijn tas zit altijd een pakje sap (met veel suiker) en voor het echte rampscenario ligt er in de koelkast een oranje (glucagon) spuit. Mijn hang naar zelfmanagement en regie fluisteren me tijdens het tikken van deze woorden in dat jullie deze nooit nodig hebben maar het geeft wel een veilig gevoel. Column Patiënten jonger dan 47 jaar hebben gemiddeld meer klachten (0,90) dan de patiënten die ouder zijn dan 47 jaar (0,43). Dit verschil is statistisch significant (p=0,01). Patiënten met een diabetesduur van korter of gelijk aan 15 jaar hebben gemiddeld meer klachten (1,14) dan de groep met een diabetesduur langer dan 15 jaar (0,49). Dit verschil is statistisch significant (p=0,02). Algehele levenskwaliteit en welzijn; lage score staat voor een goede levenskwaliteit en welzijn Totaalscore; gemiddeld schaal 0-5 0,60 Conclusies: - Binnen de onderzochte groep mensen komen weinig maagdarmklachten voor en is de kwaliteit van leven en welzijn over het algemeen goed. Patiënten met diabetes mellitus type 1 die gemiddeld korter diabetes hebben en/of jonger zijn, hebben de meeste maag-darmklachten. - Of er al dan niet sprake is van een vastgestelde gastroparese kan geen uitspraak worden gedaan omdat geen nadere diagnostiek heeft plaatsgevonden. - Bij patiënten die maag-darmklachten aangeven is het zinvol om verdere diagnostiek te doen om vast te stellen of sprake is van een gastroparese. Uit ervaring is namelijk gebleken dat patiënten met matig tot ernstige maag-darmklachten in de praktijk vaak moeite hebben om hun bloedsuiker goed gereguleerd te krijgen. Nieuw werk
Diabetes courant nr 10
To see the actual publication please follow the link above