Page 4

Diabetes courant nr 10

Karin van Gils Voortschrijdende inzichten…. Mijn internist vroeg of ik mijn ervaringen als patiënt met diabetes type I, mijn opgedane expertise en jawel, de impact van de overgang wilde toevertrouwen aan de Diabetescourant. Dat wilde ik zeker doen maar waar moest ik beginnen? Bij de stalen spuit, die elke drie dagen door mijn vader in de azijn werd uitgekookt? Of bij de overstap naar bergen wegwerpspuiten en naalden? Of bij de overstap naar de insulinepen? Of bij de volgende overstap naar de insulinepomp? U raadt t al, ik loop al een tijdje mee in “diabetenland”. Op mijn zevende constateerde de schoolarts suikerziekte. Inmiddels ben ik 51 en kan ik terugkijken op veel opgedane ervaringen en bovenal voortschrijdende inzichten. Vooral voortschrijdende inzichten op het gebied van voeding, hulpmiddelen, digitale tools en bewustwording van de vele triggers die invloed hebben op je diabetes. Voortschrijdende inzichten laten zien dat diabetes eigenlijk een hele complexe ziekte is. Toen en nu is niet meer met elkaar te vergelijken. Gelukkig! Mijn jonge jeugdjaren als diabeet beperkten zich tot één injectie per dag, een koolhydraatrijk dieet, geen suikerhoudende frisdranken, alleen jus d’orange en appelsap(?), bij voorkeur ketchup en geen mayonaise en een gebakje was een doodzonde. Een hypo eindigde vaak in een ziekenhuisopname en zelfcontrole was nog niet aan de orde. Tijdens de puberteit deed ik m’n diabetes erbij of eigenlijk bestond het maar amper. Met twee maal daags een injectie was ’t, met de kennis van nu, bijna niet aan te sturen. In mijn studententijd startte ik met de insulinepen en werd ik wijzer maar vanaf mijn dertigste ging de knop pas echt om. Voor een eventuele zwangerschap moest mijn HbA1c een paar puntjes omlaag. Dat wordt topsport zei mijn internist destijds met als toevoeging “dat gaat je zeker lukken” Het was inderdaad topsport. Met een HbA1c van 5,6 kregen we groen licht. Ik gebruikte destijds nog geen pomp (dat raad ik nu echt iedereen af), hypo’s lagen continu op de loer maar we gingen ervoor en het lukte! We zijn de trotse ouders van een gezonde zoon van inmiddels 17 jaar. Acht jaar geleden stapte ik over op de insulinepomp. Het was zeker geen slechte regulatie die de oorzaak van mijn overstap was, maar ik was gewoon “spuit”-moe. Wat een goede beslissing, mede met dank aan de begeleiding van mijn diabetesverpleegkundige! Inmiddels ben ik aan mijn derde pomp toe. Sinds de pomp krijg ik regelmatig de opmerking dat “t zo fi jn is dat het nu allemaal vanzelf gaat”. Helaas, zo werkt het niet. Elke stap, elke hap, sport, stress, werk, weekend, hormonen, een dagje ziek, vakantie, shoppen, echt alles heeft, (althans bij mij), invloed op mijn bloedsuikerwaarden. Het managen van diabetes kost energie, vereist veel inzicht en geduld en je moet altijd zelf aan de knoppen draaien. Er gaat niets vanzelf. Toch heeft de overstap van de pen naar de pomp mijn leven een absolute boost gegeven. Door activiteiten een beetje te plannen, kan ik vooraf anticiperen op situaties. Ik kan mijn pomp uitzetten, de basaal standen tijdelijk aanpassen, een snelle of een verlengde bolus geven. Alles voor stabielere bloedsuikers en dus een gelijkmatiger energieniveau. Niet dat het altijd goed gaat hoor. Bij de aankoop van een nieuwe tas, word ik zeker weten op een hypo getrakteerd. Enfi n, dat heb ik er graag voor over… . En toen belandde ik in de overgang. Ik ben echt overvallen door de impact hiervan. En dan heb ik het niet over opvliegers, waaiers, slecht slapen etc. maar over de eff ecten hiervan op mijn bloedsuikers. Ik stuiterde van hypo’s in hypers en visa versa; een ontregelde schildklier deed daar nog een schepje bovenop. Ik leefde (te)lang in de reservestand en was doodop. Na overleg met mijn internist, ging ik naar mijn huisarts voor een hormoonpreparaat. Ik heb alle voor en tegens tegen elkaar afgewogen. De kwaliteit van leven nu gaf voor mij de doorslag. Vanaf de eerste dag merkte ik al verschil. Mijn suikerwaarden reageerden direct en ook de schildklier lijkt tot rust te komen. Onbegrijpelijk trouwens dat dames in de overgang niet in aanmerking komen voor vergoeding van een CGM. Net zoals patiënten met een “te goed” HbA1c. Met name de trendpijlen zijn goud waard bij het instellen van je diabetes. Volgens mij moeten niet de kosten op dit moment leidend zijn, maar de besparingen in de toekomst door een betere regulatie en dus minder complicaties. Misschien nog even wachten op de volgende voortschrijdende inzichten… Mocht u wellicht na het lezen van mijn verhaal de indruk krijgen dat ik alleen met diabetes bezig ben, dat is zeker niet zo. Ik doe mijn ding. Op advies van mijn man heb ik een e-bike aangeschaft. Drie, vier keer per week fi ets ik naar mij werk. De dagen dat ik niet fi ets maak ik een wandeling. Ik noem het geen sporten, maar wel bewegen; mijn bloedsuikers reageren goed en ik blijf meestal weg van de hypogrens. Verder leef en werk ik met veel plezier, maak ik leuke tripjes met mijn gezin, geniet dagelijks van een glas goede wijn en ondertussen heb ik ook diabetes want diabetes kun je nu eenmaal nooit uitzetten! Patiënt verhaal


Diabetes courant nr 10
To see the actual publication please follow the link above