ling, gemeten door de Deuterium TBW methode, nauwelijks verandert in SGA kin-‐ deren. De gemiddelde verandering in BMI na een jaar groeihormoonbehandeling is 0.00 kg/m2. De gemiddelde verandering in gewicht naar lengte (SDS) na een jaar groeihormoonbehandeling is 0,17 SDS. Kennelijk veranderen BMI en gewicht naar lengte van SGA kinderen gedurende het eerste jaar van groeihormoonbehandeling. Dit gebeurt echter alleen in relatieve zin. Toch levert groeihormoontherapie een bijdrage aan het voorkomen van het metabool syndroom in SGA kinderen, omdat het resulteert in een verschuiving in de lichaamssamenstelling: namelijk een toe-‐ name in vetvrije massa. In het vijfde hoofdstuk beschrijven wij de ontwikkeling van een predictiemodel voor het ontstaan van obesitas op kinderleeftijd. Dit model is gebaseerd op data van de Nederlandse longitudinale groeistudie, verzameld in 1995-‐1999 door Gerver, om de verandering in Ponderal Index (PI) en BMI gedurende de eerste vier levensjaren te schatten. Het werd duidelijk dat de PI gedurende het eerste jaar en de BMI vanaf de leeftijd van 1 jaar voor de meeste kinderen veranderen. Dit fenomeen kan deels worden toegeschreven aan regressie naar het gemiddelde. Er werd een predictie-‐ model ontwikkeld om het groeipatroon van kinderen te in kunnen schatten. Geba-‐ seerd op individuele groeipatronen was het mogelijk een PI of BMI na een bepaalde groeiperiode te kunnen voorspellen op basis van formules die de ‘normale’ groei van een kind weergeven. Indien het actuele groeipatroon van een individueel kind niet past in het verwachte groeipatroon, zijn interventies nodig om overgewicht op latere leeftijd te voorkomen en hierbij het risico op het metabool syndroom te ver-‐ minderen. Vele regionale en nationale gezondheidsprogramma’s zijn erop gefocust de incidentie van obesitas te verminderen. Vele van de programma’s richten zich op dieet-‐ en beweegadviezen. Klaarblijkelijk zijn deze programma’s niet effectief ge-‐ noeg. Bovendien worden de meeste kinderen aan de jeugdgezondheidszorgmede-‐ werker gepresenteerd op het moment dat het gewicht al buiten de normale range valt. Als overgewicht of obesitas eenmaal aanwezig is bij kinderen, is het erg lastig om dit probleem op te lossen. Daarom creëerden wij een predictiemodel dat de neiging om overgewicht te ontwikkelen op kinderleeftijd kan detecteren op een moment dat een kind nog steeds een gezond gewicht heeft. Dit model kan gebruikt worden in het reguliere preventieve gezondheidszorgprogramma. De jeugdge-‐ zondheidszorg kan dit coördineren om op jonge leeftijd te detecteren of de groei van een kind nog steeds binnen de verwachte groeirange valt. Daarbij kan het risico om overgewicht te ontwikkelen vastgesteld worden. In het zesde hoofdstuk hebben wij het predictiemodel toegepast op een groep kin-‐ deren met en zonder overgewicht om onze hypothese te testen. Hiervoor werden data retrospectief verzameld uit 120 dossiers van kinderen, geboren in 2002, die overgewicht op de leeftijd van 5 jaar ontwikkelden. Als controlegroep werden data van 120 kinderen, geboren in 2002 in dezelfde regio, verzameld die geen overge-‐ wicht ontwikkelden op de leeftijd van 5 jaar. Gebaseerd op longitudinale data wer-‐ 124
Proefschrift binnenwerk Manon Ernst_DEF.indd
To see the actual publication please follow the link above