168 maanden. Deze resultaten waren vergelijkbaar met die van de LOTUS studie, wat leidde tot de conclusie dat lange termijn follow-up, althans tussen vijf en tien jaar na behandeling, niet efficiënt is met betrekking tot het ontdekken van een behandeling vergende rekanalisatie van een gecoild aneurysma, voor patiënten die adequaat geoccludeerde aneurysmata bij zes maands follow-up hebben. Bovendien: aangezien er geen relatie gevonden kon worden tussen Klasse 2 R&R en late rekanalisatie zou de beoordeling van de occlusiestatus bij follow-up eenvoudigweg gegeven kunnen worden als ‘adequaat’ of ‘inadequaat’. In Hoofdstuk 8 wordt een kosteneffectiviteit studie beschreven van verschillende beeldvormende modaliteiten bij patiënten met een non-traumatische SAB. CTA, CEMRA en DSA en combinaties van CTA of CEMRA met DSA werden geëvalueerd met behulp van een beslissingsmodel dat de kosten en de effectiviteit in ‘quality adjusted life years’ (QALY’s) voor een cohort van 1000 patiënten berekent voor een periode tot één jaar na behandeling. Verschillen in kosten en effectiviteit worden verklaard door de kosten van de beeldvormende modaliteit en door de effecten van verschil in sensitiviteit en specificiteit van deze modaliteiten voor de detectie van aneurysmata en het bepalen van coilbaarheid. Ons model toont aan dat DSA als diagnostische modaliteit kosteneffectiever is dan alleen CTA of CEMRA voorafgaand aan een behandeling. Maar een strategie waarbij CTA gevolgd wordt door DSA indien geen aneurysma gevonden wordt of indien een aneurysma op CTA niet coilbaar lijkt, is iets kosteneffectiever dan DSA alleen. Het verschil in kosten van deze strategie met DSA alleen lijkt minimaal (0,1%: 41 Euro extra op totale één jaars kosten van bijna 40.000 Euro), maar zal in de praktijk hoger zijn zoals in Hoofdstuk 8 wordt uitgelegd. De resultaten van in dit boek beschreven onderzoeken en de resultaten uit andere publicaties als beschreven in Hoofdstuk 1 leiden in Hoofdstuk 9 tot negen voorstellen met betrekking tot diagnostiek en behandeling van patiënten met een SAB. Deze voorstellen staan open voor discussie en kunnen een basis vormen voor verder onderzoek. Enkele suggesties voor zulk onderzoek worden aan het eind van Hoofdstuk 9 gegeven.
proefschrit Van Zwam inhoud met kaft en stellingen.indd
To see the actual publication please follow the link above