165 Samenvatting Snelle, adequate diagnostiek en behandeling van patiënten met een subarachnoïdale bloeding (SAB) vormt een uitdaging voor iedere arts die met deze patiënten geconfronteerd wordt. In de afgelopen decennia hebben er spectaculaire ontwikkelingen plaatsgevonden in zowel beeldvormende diagnostiek als in therapie, en deze nieuwe ontwikkelingen zijn uitgebreid onderzocht, wat terug te vinden is in de honderden publicaties in recente medische literatuur. Hoofdstuk 1 van dit proefschrift beschrijft de geschiedenis vanaf de eerste beschrijving van een SAB tot aan de recente ontwikkelingen, en ik zou u, lezer van deze samenvatting, van harte willen aanbevelen op zijn minst deze bijzondere geschiedenis te lezen. Hoewel dit proefschrift de beeldvormende diagnostiek van de patiënt met een SAB behandelt, wordt in dit eerste hoofdstuk ook de evolutie in de behandeling beschreven. De nadruk ligt echter op het onderzoek naar de verschillende diagnostische mogelijkheden. Ondanks het feit dat alle stappen die nodig zijn voor compleet onderzoek naar diagnostische testen – geheel of gedeeltelijk - zijn doorlopen, zijn er altijd facetten waar onze kennis nog onvoldoende is. Bovendien gaan de ontwikkelingen in diagnostische technieken zo snel dat continue onderzoek noodzakelijk blijft. In de volgende hoofdstukken presenteren we onze bijdragen in dit onderzoeksveld. In 2002 werd de MACCA studie (Magnetic resonance Angiography with Contrast for the detection of Cerebral Aneurysms) ontworpen. De idee achter deze studie was dat magnetische resonantie angiografie (MRA) een aantal voordelen heeft ten opzichte van CT angiografie (CTA) en digitale subtractie angiografie (DSA), aangezien geen ioniserende straling en geen jodiumhoudend contrastmiddel wordt gebruikt. Contrast versterkte MRA (CEMRA, waarbij een niet-jodiumhoudend contrastmiddel wordt gebruikt) zou bovendien theoretisch kwalitatief betere beelden opleveren dan de flow-afhankelijke MRA sequenties. Een nadeel van het gebruik van MRA als diagnostische modaliteit is echter dat patiënten dienen te worden overgebracht van de CT, waar de SAB wordt gediagnostiseerd, naar de MRI-ruimte, terwijl een CTA direct aansluitend aan de standaard CT kan worden verricht, zonder dat een verplaatsing van de patiënt nodig is. MRA zou derhalve slechts dan te prefereren zijn als het significant betere resultaten zou opleveren in het detecteren van intracraniële aneurysmata of voor het bepalen van de optimale behandeling van deze aneurysmata. Voor de MACCA studie ondergingen 75 patiënten met een SAB een extra CEMRA naast de standaard uitgevoerde CTA. Bovendien ondergingen al deze patiënten een DSA, welke als gouden standaard werd gebruikt. Inclusie van patiënten nam meer tijd in beslag dan verwacht, maar uiteindelijk werd in 2006 de laatste patiënt geïncludeerd. In Hoofdstuk 2 worden de resultaten beschreven van de MACCA studie met betrekking tot aneurysma detectie. Er werd geen statistisch significant verschil gevonden in aneurysma detectie tussen CEMRA en CTA.
proefschrit Van Zwam inhoud met kaft en stellingen.indd
To see the actual publication please follow the link above