het bestralen van onder andere huid- en borstkanker. Kanker was toen echter geen belangrijk gezondheidsprobleem. Veel meer aandacht was er voor infectieziekten, en allerlei goedaardige kwalen als huidtuberculose, schimmelinfecties, eczeem, goedaardige bloedvatgezwellen (haemangiomen), maar ook gewrichtsslijtage (arthrose) werden bestraald. Tot lang na de Tweede Wereldoorlog was dit in vrijwel alle Nederlandse ziekenhuizen routine. Deze behandelingswijze wordt tegenwoordig niet meer toegepast, maar destijds was deze, bij gebrek aan effectieve geneesmiddelen, de enige die ter beschikking stond. Penicilline bijvoorbeeld kwam pas in 1942 beschikbaar. Bestralen had in ieder geval een merkbaar effect. Crookes-gasbuis nr. 9 (1896); niet (links) en wel (rechts) onder spanning en oplichtend. Deze buizen werden destijds veel gebruikt om onderzoek aan gasontladingen te doen. Ook door Hoff mans. Door het bombardement van elektronen op gasmoleculen in de buis en op de glaswand licht de buis op (luminescentie) en wordt de röntgenstraling opgewekt. (Centre Céramique, Maastricht, instrumentencollectie) Een röntgenbuis (gasontlading) van CHF Müller (Hamburg, 1907) met komvormige anode en antikathode waardoor een veel kleiner focuspunt ontstaat. Verder een regeneratie inrichting om de gasdruk te verhogen zonder de buis te moeten openen. (Jan A.M. Hofman. The art of medical imaging. Philips N.V. 2010) De röntgenapparatuur was die eerste jaren nog verre van volmaakt en lastig om mee te werken. Tijdens het gebruik nam het vacuüm in de röntgenbuis toe, waardoor de output van de buis verminderde en deze soms al na vijf of tien minuten vervangen moest worden. De inductiespoel, de hoogspanningsleverancier, was moeilijk nauwkeurig in te stellen, waardoor de output van de röntgenbuis kon variëren. Rond 1910 kwamen transformatoren beschikbaar die beter regelbaar waren en hoogspanning van constanter niveau leverden.
Boek Maastro NL binnenwerk.indb
To see the actual publication please follow the link above