150 L.J.M. Klaasse-van Remortel In 1991 werd Loes Klaasse-van Remortel (1948, Oostburg) door radiotherapeutdirecteur van het RTIL, Jos de Jong naar Heerlen gehaald. Zij kreeg de functie adjunct-directeur om De Jong te ondersteunen in de bedrijfsvoering van het RTIL, dat toen met zeventig personeelsleden, onder wie zes radiotherapeuten, twee klinisch fysici en een internist, 1.750 patiënten behandelde en elk jaar groeide en groeide. De bedrijfsvoering werd daardoor steeds gecompliceerder en dat was een kolfje naar de hand van Loes Klaasse. Zij had als directiesecretaris in het fusieproces van het toenmalige ziekenhuis Sint-Barbara in Geleen met het ziekenhuis De Goddelijke Voorzienigheid in Sittard (tot Orbis Medisch Centrum) een goede leerschool gehad. In 1993 werd zij directeur bedrijfsvoering van het RTIL in een collegiale directie met Jos de Jong. Toen snel daarna het RTIL-bestuur werd omgevormd tot een verder van de organisatie staande raad van bestuur en de directie tot raad van bestuur, werd Loes Klaasse daar lid van. Toen Jos de Jong zijn functie als bestuursvoorzitter in 1995 neerlegde, stond Loes Klaasse er alleen voor. Dat was niet de gemakkelijkste periode, omdat de strijd over de positie van het RTIL veel energie kostte: zelfstandig blijven of onderdeel worden van de universiteit/academisch ziekenhuis? Zij kijkt er met gemengde gevoelens op terug, omdat niet de patiëntenzorg, maar machtsverhoudingen onderwerp waren van de discussies. Zij is als Zeeuwse niet bang aangelegd, integendeel: luctor et emergo is haar op het lijf geschreven. De strijd beslechtte zij in het voordeel van het RTIL: het instituut bleef zelfstandig. Mede daardoor kon het RTIL en later MAASTRO c l ini c flexibel en slagvaardig opereren. Het hart van Loes Klaasse ging echter vooral uit naar de patiëntenzorg en de medewerkers die die zorg leveren. Zij kan er nog steeds gepassioneerd over praten. Natuurlijk moest de bedrijfsvoering op orde zijn, maar zij was een echt mensen-mens: begaan met de therapeuten en laboranten, met fysici en administratieve medewerkers, met elke betrokkene ongeacht zijn of haar positie. Gestaag en rustig werkte zij aan de verbetering van de diverse bedrijfsprocessen en aan de versterking van de identiteit en het zelfbewustzijn van de medewerkers van het RTIL. Mijlpalen in haar zeventienjarig directeurschap waren de bouw van de vierde versneller in Maastricht, de komst van Philippe Lambin - het duurde van 1995 tot 2000 eer het RTIL in zijn persoon een geschikte radiotherapeut-directeurhoogleraar vond - en de verhuizing naar Maastricht. In mei 2008 kon zij MAASTRO c l ini c met een gerust gevoel achterlaten om ruimte te geven aan een haar kenmerkende eigenschap: nieuwsgierigheid naar volkeren, culturen en historie. Die stap kon Loes Klaasse ook goed zetten, omdat ze het gevoel had iets afgerond te hebben: MAASTRO c l ini c was op de rit geholpen en was een gevestigde naam geworden in de wereld van de radiotherapie. Toch kon zij de zorg niet achter zich laten: zij bleef actief in toezichthoudende functies en als auditor bij het Nederlands Instituut voor Accreditatie in de Zorg En zij kan haar nieuwsgierigheid naar de ontwikkeling van MAASTRO c l ini c maar met moeite onderdrukken. Mevr. L.J.M. Klaasse-van Remortel, adjunct-directeur van het RTIL, in 1993. (RTIL)
Boek Maastro NL binnenwerk.indb
To see the actual publication please follow the link above