Gertie Brepoels*, afdelingshoofd Dialyse, en Elisabeth Litjens, internistnefroloog, hebben zich de afgelopen jaren sterk gemaakt voor een open verbetercultuur. “Ik denk dat we aardig in onze opzet zijn geslaagd”, vindt Gertie. “Het begint bij het laagdrempelig maken van de IRIS-melding. Dat houdt in: het melden continu stimuleren en vooral: er snel iets mee doen.” “Het werkt niet als een melding pas na maanden wordt opgepikt”, vindt ook Elisabeth. “Daarmee geef je de melder het idee dat het niet belangrijk is en er toch niks mee gedaan wordt. Dat is nu net het tegenovergestelde van wat we willen bereiken.” Altijd een persoonlijk gesprek Gertie bespreekt de IRIS-melding vrijwel direct met de melder en eventueel andere betrokkenen. “Dat gebeurt altijd in een persoonlijk gesprek”, zegt ze. “Dan kun je elkaar in de ogen kijken en sneller tot de analyse en oplossingen komen. Het gaat nooit om het wijzend vingertje, maar juist om samen te kijken wat er (bijna) misging en hoe we dat in het vervolg kunnen voorkomen. Zo ontstaat meer onderling begrip en respect voor elkaar. Mijn ervaring I N G E S P R E K G A A N 2 3 is dat hierdoor commitment ontstaat en betere afspraken worden gemaakt. Afhankelijk van de ernst volgt mogelijk een complicatiebespreking. Dit is altijd multidisciplinair, dus met de betrokken arts(en) erbij. Dat kost praktisch gezien misschien soms wat moeite, maar loont enorm. Vervolgens bespreken we de melding in het werkoverleg, zonder de naam van betrokkene(n) te noemen. Het gaat erom hoe we hier als team en afdeling beter van worden. We staan hier samen voor dezelfde taak: efficiënte en veilige zorg, voor patiënten én voor medewerkers. Van elk werkoverleg maken we notulen die alle medewerkers ontvangen. Afspraken voortkomend uit de incidentbesprekingen worden opgenomen in het jaarplan, zodat verbeteringen geëvalueerd en geborgd blijven (PDCA-methodiek).” De ideeëndoos Een voorbeeld van verbetering? Elisabeth: “In het verleden werden regelmatig fouten gemaakt bij het toedienen van medicatie tijdens de hemodialyse. Samen met de apotheek hebben we dit probleem toen geanalyseerd. En vervolgens hebben we het protocol via een LEAN-project verbeterd en de dubbelcheck ingevoerd bij zowel de bereiding als de toediening van de medicatie. De nieuwe methode is uitgetest en via een ‘ideeëndoos’ kon iedereen positieve of negatieve bevindingen kwijt. Zo zijn alle medewerkers betrokken geweest bij het proces. Het aantal meldingen is enorm afgenomen.” Gertie noemt het voorbeeld van dialyse na shunt-operatie (shunt is de vaattoegang). “Omdat de ervaring leert dat er soms problemen optreden na zo’n operatie, vindt de eerste dialyse na deze operatie voortaan standaard plaats in Maastricht. Zodat we bij eventuele complicaties direct kunnen handelen.” Beter en sterker Dialyseverpleegkundigen Daniëlle Lieben en Liesbeth de Boer ervaren de open manier van (bijna) incidentbesprekingen als prettig. Danielle: “Het helpt enorm dat je geen ‘schuldgevoel’ krijgt aangepraat, maar juist wordt gestimuleerd zaken te melden.” Liesbeth: “Het met elkaar praten over incidenten en oplossingen zet ons aan het denken. We komen samen tot oplossingen en dat werkt positief. Bovendien leren we beter te luisteren naar elkaar. Zo groeit het onderling vertrouwen en worden we als team niet alleen beter maar ook sterker.” *Vanaf 18 februari 2019 is Gertie Brepoels programmamanager bij de Maastricht UMC+ Academie Zorgopleidingen. “Het werkt niet als een melding pas na maanden wordt opgepikt” “Het helpt enorm dat je geen ‘schuldgevoel’ krijgt aangepraat”
UMC017_WEB_Hecht
To see the actual publication please follow the link above