32 PA L L I AT I E V E Z O R G Géén apart vak “Het uitgangspunt van Pasemeco is dat palliatieve zorg géén apart vak is, maar aan bod komt overal waar het speelt”, legt Daniëlle uit. “Dus gaat het bijvoorbeeld over het hart, de longen of dementie, breng het daar dan ook ter sprake. Daarnaast: oefenen, oefenen, oefenen. Elke student op zijn eigen niveau. Elke opleiding kan zelf bepalen op welke manier ze hiermee aan de slag gaan, op een manier die het beste aansluit bij het curriculum.” Delian, inmiddels derdejaars en als student-assistent bij Pasemeco werkzaam, is enthousiast. “Het is heel waardevol dat ook dit aspect van het dokter-zijn aan bod komt. In de toolbox is bijvoorbeeld de documentaire ‘Kom mij maar halen’ te vinden over Bart Verbeeck een terminale jongen van 23 jaar. Een indringend beeld van wat de laatste levensfase betekent voor patiënt en naasten, maar ook voor arts en verpleegkundige. Erg leerzaam, omdat het een andere kijk geeft op wat belangrijk is voor de mens achter de patiënt.” “Wat we vooral willen overbrengen, is dat palliatieve zorg gewone zorg is”, benadrukt Marieke. “Daar doen we het voor.” Mooi, belangrijk én onderschat Longarts prof. dr. Geertjan Wesseling: “Longziekten zijn meestal chronisch en longkanker kent meestal een dodelijke afloop. Toch zijn niet alle longartsen even goed in staat om het gesprek over niet meer beter worden met de patiënt te voeren. Dat heeft te maken met onwennigheid en onzekerheid, tijdgebrek en soms zelfoverschatting. Want er is bijna altijd nog wel ‘iets’ te proberen. Dat is soms makkelijker dan het gesprek aangaan. Of dat altijd in het belang van de patiënt is, is natuurlijk de vraag. Ik ben dan ook groot voorstander van meer aandacht voor palliatieve zorg in de opleiding. We moeten daarbij ook de hand in eigen boezem steken. Een semiarts (zesdejaars student) loopt nu mee op de poli, de kliniek en in het multidisciplinair overleg. Hij of zij is dan weliswaar getuige van de worsteling en soms de onbeholpenheid, maar oefent nog niet zelf. Als we vinden dat basisartsen deze vaardigheid in huis moeten hebben, dan moeten we ze ook laten oefenen. Wat mij betreft is dat de volgende stap. Zelf vind ik palliatieve zorg een van de mooiste, belangrijkste en meest onderschatte onderdelen van mijn vak. Ook al kun je iemand niet meer beter maken, je kunt nog van grote betekenis zijn in iemands leven.” “STUDENTEN LEREN NIET TE ‘LATEN’. DE CASUÏSTIEK GAAT ALTIJD OVER BEHANDELEN”
Hecht_februari_2020
To see the actual publication please follow the link above