Als pasgeboren baby wilde Yvonne nauwelijks eten, in tegenstelling tot haar tweelingbroertje. Na maanden bleek waarom: door de stofwisselingsziekte MMA zou ze doodziek worden als ze teveel eiwitten binnenkreeg. Maar met behulp van een streng dieet kon Yvonne toch uitgroeien tot een levenslustige PABO-studente die nu stage loopt op een basisschool. ‘De meeste collega’s weten niet eens dat ik ziek ben. Je ziet niets aan me en ik lijk heel normaal te eten.’ gezond idee 27 ‘Ik mag niet alles eten maar dankzij alle begeleiding kan ik er goed mee leven’ De patiënt: ‘Zo’n streng dieet is niet zo moeilijk voor mij’ Yvonne Hobus (22): ‘Ik moet al mijn hele leven heel goed opletten met wat ik eet. Vanaf het moment dat mijn ouders wisten dat ik de stofwisselingsziekte MMA heb en wat dat betekent, hebben zij mij goed aan het noodzakelijke dieet gehouden. Zo is een perfecte basis gelegd en heb ik ook als volwassene weinig last van mijn strenge dieet – ik weet eigenlijk niet anders. Er is in ons gezin ook geen groot ‘ding’ van gemaakt. Ik mag nu maximaal 27 gram eiwitten per dag hebben. Dat is minder dan in één biefstuk zit. Brood en pasta’s bevatten veel eiwitten. Omdat ik die als kind niet leerde eten, vind ik het nu gelukkig ook niet lekker. Ik eet dus groente, aardappelen en speciaal brood. En om daarnaast voldoende voedingstoffen binnen te krijgen, moet ik dagelijks een melkpreparaat drinken. Als mijn omgeving er niet moeilijk over doet, is het voor mij ook niet moeilijk. Uit eten gaan met vriendinnen is geen punt; ik weet zelf wel wat ik kan nemen. Proef het meteen als ik een verkeerde voedingsstructuur in mijn mond krijg. Als er speciaal voor mij wat frietjes of olijven zijn is dat lief, maar ik zal niet mopperen als dat niet zo is. Ook mijn vriend vindt het geen probleem dat ik niet alles kan mee-eten. Gelukkig heeft mijn ziekte geen nadelige gevolgen gehad voor mijn groei en ontwikkeling en ik heb nog nooit gevaarlijke ‘aanvallen’ gehad, zoals die kunnen voorkomen bij MMA. Dat zal met mijn strikte eet- en leefgewoonten ook niet snel gebeuren, denk ik. MMA is een erfelijke ziekte, maar alleen als beide ouders drager van een fout in het betrokken gen zijn, kun je MMA krijgen. Mijn beide broers hebben het niet en in de rest van de familie komt het ook niet voor. Het risico op MMA is voor mij ook geen reden om af te zien van een toekomstige zwangerschap, ik wil gewoon graag kinderen. Bovendien kan ik er zelf tot nu toe heel goed mee leven, dankzij de goede begeleiding, adviezen en hulp van mijn artsen, diëtiste en ouders.’
Gezond Idee juni 2014
To see the actual publication please follow the link above