Epilepsie 22 gezond idee De klinisch neuropsycholoog: ‘We zoeken naar de beste behandeling’ Dr. Marc Hendriks van Epilepsiecentrum Kempenhaeghe te Heeze: ‘Om de beste behandeling te vinden voor patiënten als Mike, worden ze opgenomen in Kempenhaeghe voor allerlei onderzoeken. Deels om de bron van de epilepsieaanvallen in kaart te brengen. Ook krijgen alle patiënten een neuropsychologisch onderzoek voor de operatie. Ik onderzoek hoe het vóór de behandeling met onder meer de taal en het geheugen van de patiënt is gesteld. Epileptische aanvallen kunnen namelijk problemen in het functioneren van de hersenen veroorzaken. Dan kan risicovol opereren zelfs noodzakelijk zijn om op termijn erger te voorkomen. Na de eerste operatie van Mike heb ik samen met klinisch neurofysioloog dr. Van Kranen de functies van de hersengebieden onderzocht, door de hersenen te prikkelen. Hiermee maakten we het risico op functieschade zo klein mogelijk. Daarnaast is het ook belangrijk om te kijken naar de manier waarop de patiënt omgaat met zijn epilepsie: de psychologische kant dus. Hoe kijkt de patiënt tegen de operatie aan? Is hij bang? Hoe gaat hij straks revalideren en zijn leven zonder epilepsie oppakken? Sommige patiënten zijn zo gewend aan hun aanvallen dat ze na een operatie in een gat lijken te vallen. Dat was bij Mike gelukkig De ouders: ‘Ons vertrouwen groeide’ Hub en Emmy Gilissen: ‘Mike woont nog thuis. Maar toch zagen wij zelf pas drie jaar na de eerste verschijnselen voor het eerst een aanval bij Mike. Hij trok dan wit weg, zijn ogen en lip gingen trillen en hij zei onsamenhangende dingen. Dat kon minutenlang duren. Het kwam daarna steeds vaker voor, dus we maakten ons wel zorgen. Vroegen ons af of hij blijvende hersenschade zou krijgen door die aanvallen. We stonden er dan ook helemaal achter dat Mike koos voor een operatie. Al was het een eng idee dat ze in zijn hersenen zouden gaan snijden. Je bent toch bang dat iets mis gaat bij zo’n operatie. Maar ook dat die epilepsie-aanvallen zoveel zouden beschadigen, dat Mike uiteindelijk een kasplantje zou worden. We gingen zelf zo veel mogelijk mee naar alle vooronderzoeken en kregen altijd uitvoerig uitleg. Iedere specialist kende Mike’s dossier en daardoor groeide ons vertrouwen in de behandeling en de deskundigheid van de specialisten. Uiteindelijk is het ook helemaal goed gekomen. Mike denkt zelf af en toe dat zijn geheugen soms wat minder is, maar volgens ons valt dat mee: iedereen vergeet immers wel eens iets of kan even niet op een woord komen. Wij zijn vooral blij dat onze zoon weer een onbezorgde toekomst heeft.’ niet het geval. Hij is jong en mentaal sterk en lijkt helemaal verlost te zijn van zijn epilepsie. Toch worden hij en alle andere patiënten nog zeker twee jaar begeleid door ons team van Kempenhaeghe. Als het nodig is betrekken we hier ook bijvoorbeeld een bedrijfsarts of schoolbegeleider bij. Sommige hersenfuncties kunnen nog verder herstellen, andere zijn soms teveel beschadigd. De laborant klinische neurofysiologie: ‘Wij bewaken de techniek’ Linda Jennekens: ‘Met mijn collega’s zorg ik voor de praktische en technische zaken bij het onderzoek. We sluiten de draden van de elektroden aan op de registratie-apparatuur en controleren continue of de techniek goed functioneert. Ook in de weken dat Mike in het ziekenhuis aan de apparatuur lag. Uit alle verzamelde technische data van die twee weken zochten we de gedeeltes uit die het belangrijkste zijn. Bijvoorbeeld de momenten waarop Mike een aanval had. Die geselecteerde data gingen naar de klinisch neurofysioloog die ze vervolgens tot in detail analyseerde. We zijn altijd bereikbaar, ook buiten kantoortijd; als de verpleging signaleert dat er iets hapert aan de apparatuur, dan lossen we dat meteen op.’ Het Maastricht UMC+ werkt nauw samen met Epilepsiecentrum Kempenhaeghe in Heeze.
Gezond Idee februari 2014
To see the actual publication please follow the link above