Een hart dat zomaar opeens wild tekeer gaat. Het overkomt Jean Braeken regelmatig. En daar werd hij erg ongerust, angstig en onzeker van. Inmiddels weten hij en zijn echtgenote Martha dat Jean bij de Eerste Harthulp altijd in goede handen is. ‘Dat geeft ons een rustig gevoel. Ik blijf ook zo lang mogelijk actief en maak grote fietstochten. Want een goede conditie is belangrijk voor je hart en je komt tenminste nog eens ergens. Achter de geraniums zitten kan altijd nog.’ gezond idee 17 De patiënt: ‘Gelukkig is er altijd iemand die me geruststelt’ Jean Braeken (72): ‘De eerste signalen van mijn hartritmestoornis kreeg ik op mijn achtendertigste; mijn hart sloeg soms even op hol, maar dat was volgens mijn huisarts niet ernstig. Dankzij medicijnen bleven mijn klachten jarenlang beperkt. Tot twaalf jaar geleden. Martha kreeg kanker en als gevolg van haar behandeling ontstonden nieuwe ernstige medische problemen. Jarenlang werd ze behandeld door diverse specialisten. Dat waren zware en zorgelijke jaren voor ons. Dit voorjaar kreeg Martha een licht herseninfarct en begonnen alle zorgen weer opnieuw. In zulke stressvolle periodes krijg ik steeds vaker aanvallen van atriumfibrilleren. Dan gaat mijn hart wild tekeer, krijg ik het benauwd en voel ik me slecht. Als de medicijnen dan niet helpen, kan ik altijd bellen naar de mensen van de Eerste Harthulp van het ziekenhuis. Soms kunnen ze me al telefonisch helpen, maar meestal ga ik er toch even heen voor onderzoek en behandeling. In de dagen daarna kan ik terecht bij Jeroen Hendriks van de AF-poli om te kijken of mijn medicijnen aangepast moeten worden of dat ik toch nog naar de cardioloog moet. Jeroen is echt mijn steun en toeverlaat. Hij zoekt altijd samen met ons naar oplossingen. Onlangs vertelde ik hem dat we niet meer op vakantie durven te gaan. Ik besef zelf ook wel dat onze bezorgdheid voor een deel tussen de oren zit. Jeroen stelde toen voor om eens te gaan praten met therapeute Henriëtte Knols. Zij organiseert bijeenkomsten voor mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Daar krijg je tips over hoe je kunt omgaan met je aandoening. Binnenkort is de eerste bijeenkomst. Ik weet nog niet wat ik ervan kan verwachten, maar ben wel nieuwsgierig. Goede tips zijn nooit weg. Ik weet van mijn cardioloog dat je met atriumfibrilleren best honderd jaar kan worden. Dat vind ik een veilig idee, dus ook gisteren heb ik weer heerlijk een rondje van 50 km langs de Belgisch-Nederlandse grens gefietst.’ Wat is atriumfibrilleren (AF)? Atriumfibrilleren, boezemfibrilleren, boezemfladderen en voorkamerfibrilleren zijn verschillende benamingen voor dezelfde hartritmestoornis. Normaal trekt het hart in een regelmatig ritme samen via een elektrische prikkel. Bij een hartritmestoornis komen er (tijdelijk) teveel en verkeerde prikkels. Daardoor ontstaat een te snelle, te langzame of onregelmatige hartslag. Dit is niet direct levensgevaarlijk, maar de langetermijneffecten kunnen wel ernstig zijn. De kans op trombose of een beroerte wordt op termijn namelijk groter. Oorzaken kunnen zijn: ouderdom, een hartziekte of hartfalen, gebruik van alcohol of drugs, roken, overgewicht of een te snel werkende schildklier. Symptomen: hartkloppingen, het overslaan van het hart, een pijnlijk gevoel op de borst, transpireren, misselijkheid, een licht gevoel in het hoofd of een onprettig, angstig of benauwend gevoel. De symptomen zijn echter niet bij iedere patiënt even duidelijk merkbaar. Behandeling: kan gebeuren via medicijnen, een pacemaker, een operatie of een hybride AF-ablatie (zie kader op pagina 18).
GezondIdee_najaar2013
To see the actual publication please follow the link above