Page 189

proefschrift_Schols_SLV

  Nederlandse samenvatting   Tot slot, tijdens schildklier‐ en bijschildklierchirurgie dient iatrogeen bijschildklierletsel  voorkomen te worden. Het detecteren van de kleine bijschildkliertjes kan uitdagend en  tijdrovend  zijn.  In  Hoofdstuk  10  is  geautomatiseerde  bijschildklierdifferentiatie  onderzocht.  Si  en  InGaAs  sensoren  blijken  redelijk  accuraat  voor  geautomatiseerde  classificatie  van  bijschildklierweefsel  ten  opzichte  van  omliggend  vetweefsel  of  aangrenzend  schildklierweefsel.  Klinisch  relevante  nauwkeurigheid  wordt  echter  niet  bereikt  voor  de  individueel  onderzochte  sensortypen.  Combinatie  van  de  twee  sensortechnologiën  verbetert  de  nauwkeurigheid,  met  name  betreffende  de  classificatie van bijschildklier versus vetweefsel.  Met de resultaten van de verschillende verkennende studies met fiber‐optische DRS in  dit  proefschrift,  is  het  potentieel  van  geautomatiseerde  weefselclassificatie  onderstreept.  Verder  onderzoek  van  hyperspectrale  chirurgische  beeldvorming  lijkt  zodoende zeker de moeite waard. Het intraoperatieve visuele oordeel van een chirurg  is niet alleen gebaseerd op spectrale (kleur) informatie, maar is ook afhankelijk van de  herkenning  van  de  ruimtelijke  anatomische  lokalisatie  van  een  specifiek  weefseltype.  Om  die  reden  moeten  de  “een‐punts”  metingen  (in  feite  de  “ground‐truth”  referentiespectra van  specifieke  weefseltypen),  uitgevoerd  in de verkennende  studies  in  dit  proefschrift,  beschouwd  worden  als  slechts  een  eerste  stap  richting  de meer  klinisch  relevante  techniek  van  hyperspectrale  beeldvorming  van  het  gehele  chirurgische werkveld (hetgeen weefsel‐specifieke contrastversterking oplevert).  Conclusie  Toekomstige  implementatie  van  nieuwe  intraoperatieve  optische  technieken,  zoals  nabij‐infrarode  fluorescentie  beeldvorming  (NIRF)  of  diffuse  reflectie  spectroscopie  (DRS),  kan  de  chirurg  voorzien  van  een  verbeterde,  rechtstreekse  identificatie  en  fysiologische  weefsel  karakterisering  van  essentiële  anatomische  structuren  die  van  belang  zijn  tijdens  een  grote  diversiteit  aan  chirurgische  procedures.  Dit  kan  een  significante  bijdrage  leveren  aan  intraoperatieve  anatomische  navigatie  en  kritische  besluitvorming  vergemakkelijken.  De  NIRF  techniek  is  momenteel  het  dichtst  bij  klinische  implementatie.  Technieken  gebaseerd  op  endogene  contrasten,  zoals  DRS,  kunnen  ook  een  sterk  hulpmiddel  tijdens  chirurgie  vormen  wanneer  verdere  ontwikkeling  plaatsvindt.  Zowel  NIRF  als  DRS  hebben  nog  hun  beperkingen,  maar  beschikken  over  potentieel  om  chirurgische  zorg  te  verbeteren  als  aanvullende  intraoperatieve  hulpmiddelen.  Dit  kan  uiteindelijk  resulteren  in  een  grotere  procedurele veiligheid en efficiëntie. Zorgkosten kunnen gereduceerd worden door het  voorkomen  van  kostbare  heroperaties  (en  daarbijhorende  heropname  óf  een  langer  verblijf in het ziekenhuis) voor bijvoorbeeld het herstel van een ureter‐ of galwegletsel.  187 


proefschrift_Schols_SLV
To see the actual publication please follow the link above