Nederlandse samenvatting Tot slot, tijdens schildklier‐ en bijschildklierchirurgie dient iatrogeen bijschildklierletsel voorkomen te worden. Het detecteren van de kleine bijschildkliertjes kan uitdagend en tijdrovend zijn. In Hoofdstuk 10 is geautomatiseerde bijschildklierdifferentiatie onderzocht. Si en InGaAs sensoren blijken redelijk accuraat voor geautomatiseerde classificatie van bijschildklierweefsel ten opzichte van omliggend vetweefsel of aangrenzend schildklierweefsel. Klinisch relevante nauwkeurigheid wordt echter niet bereikt voor de individueel onderzochte sensortypen. Combinatie van de twee sensortechnologiën verbetert de nauwkeurigheid, met name betreffende de classificatie van bijschildklier versus vetweefsel. Met de resultaten van de verschillende verkennende studies met fiber‐optische DRS in dit proefschrift, is het potentieel van geautomatiseerde weefselclassificatie onderstreept. Verder onderzoek van hyperspectrale chirurgische beeldvorming lijkt zodoende zeker de moeite waard. Het intraoperatieve visuele oordeel van een chirurg is niet alleen gebaseerd op spectrale (kleur) informatie, maar is ook afhankelijk van de herkenning van de ruimtelijke anatomische lokalisatie van een specifiek weefseltype. Om die reden moeten de “een‐punts” metingen (in feite de “ground‐truth” referentiespectra van specifieke weefseltypen), uitgevoerd in de verkennende studies in dit proefschrift, beschouwd worden als slechts een eerste stap richting de meer klinisch relevante techniek van hyperspectrale beeldvorming van het gehele chirurgische werkveld (hetgeen weefsel‐specifieke contrastversterking oplevert). Conclusie Toekomstige implementatie van nieuwe intraoperatieve optische technieken, zoals nabij‐infrarode fluorescentie beeldvorming (NIRF) of diffuse reflectie spectroscopie (DRS), kan de chirurg voorzien van een verbeterde, rechtstreekse identificatie en fysiologische weefsel karakterisering van essentiële anatomische structuren die van belang zijn tijdens een grote diversiteit aan chirurgische procedures. Dit kan een significante bijdrage leveren aan intraoperatieve anatomische navigatie en kritische besluitvorming vergemakkelijken. De NIRF techniek is momenteel het dichtst bij klinische implementatie. Technieken gebaseerd op endogene contrasten, zoals DRS, kunnen ook een sterk hulpmiddel tijdens chirurgie vormen wanneer verdere ontwikkeling plaatsvindt. Zowel NIRF als DRS hebben nog hun beperkingen, maar beschikken over potentieel om chirurgische zorg te verbeteren als aanvullende intraoperatieve hulpmiddelen. Dit kan uiteindelijk resulteren in een grotere procedurele veiligheid en efficiëntie. Zorgkosten kunnen gereduceerd worden door het voorkomen van kostbare heroperaties (en daarbijhorende heropname óf een langer verblijf in het ziekenhuis) voor bijvoorbeeld het herstel van een ureter‐ of galwegletsel. 187
proefschrift_Schols_SLV
To see the actual publication please follow the link above