colonwand, mesenteriaal vetweefsel, arterie, vene en ureter. Vertaling van de verzamelde spectra naar klinisch bruikbare informatie met behulp van geautomatiseerde diagnostische algoritmen is gedemonstreerd voor “een‐punts” data (verzameld met een optische fiber probe). De potentie van deze eerste (nog niet‐beeldvormende) 186 DRS ligt in de mogelijkheid om deze techniek in te bouwen in een hyperspectrale beeldvorming modaliteit. Tijdens colorectale chirurgie is de detectie van ureteren en mesenteriale arteriën van groot belang om iatrogeen letsel te voorkomen en om intraoperatieve besluitvorming te vergemakkelijken. Een hulpmiddel dat ureter‐ en arterie‐specifieke beeldverbetering ten opzichte van het omliggende vetweefsel mogelijk maakt, zou tegemoet komen aan deze behoefte, in het bijzonder tijdens laparoscopie. Hoofdstuk 8 beschrijft het gebruik van DRS tijdens open colorectale chirurgie voor de classificatie van ureter en arterie ten opzichte van omliggend vetweefsel. Om mogelijke onderscheidende kenmerken te identificeren voor weefselclassificatie, zijn 36 kenmerken (18 gradiënten en 18 amplitudeverschillen op vooraf gedefinieerde punten in de weefselspectra) geëxtraheerd op basis van bekende golflengten gerelateerd aan karakteristieke absorptiekenmerken voor bloed, water en vetweefsel. Gradiënten zijn “hellingen” tussen twee vooraf gedefinieerde punten in de weefselspectra: (DR2 – DR1)/(2 – 1). Amplitudeverschillen zijn “intensiteitsverschillen” tussen twee vooraf gedefinieerde spectrale punten: (DR2‐DR1). DR = diffuse reflectance; = wavelength. De kenmerken, gebruikt voor classificatie, zijn potenteel significant door verschillen in chemische compositie (bijvoorbeeld hemoglobine‐, water‐ en vet‐gehalte) van de onderzochte weefsels en structuren. Deze studie toont dat Si en InGaAs sensoren (in feite de spectrale detectie gebieden die zijn gehanteerd bij de spectrale data analyse, zoals hierboven uiteengezet) in gelijke mate geschikt zijn voor geautomatiseerde classificatie van ureter versus omliggend vetweefsel. Si sensoren lijken beter geschikt te zijn voor het classificeren van arterie ten opzichte van mesenteriaal vetweefsel. Intraoperatieve zenuwdetectie kan tevens van groot belang zijn tijdens chirurgie. Bij bepaalde procedures, waarin zenuwen op het oog gelijkenis tonen met het omliggende vetweefsel, kan dit bijzonder uitdagend zijn voor het menselijk oog. Een camerasysteem dat zenuw‐specifieke beeldversterking mogelijk maakt, zou nuttig zijn. Hoofdstuk 9 zet uiteen dat InGaAs sensoren beter geschikt zijn voor geautomatiseerd onderscheid tussen zenuwen en omliggend vetweefsel, dan Si sensoren. Dit is waarschijnlijk gebaseerd op een verschillende verhouding waarin de endogene chromoforen water en vet aanwezig zijn in respectievelijk zenuw en vetweefsel. Naar verwachting kan selectieve beeldversterking van zenuwen ten opzichte van omliggend vetweefsel gunstig zijn binnen alle chirurgische disciplines.
proefschrift_Schols_SLV
To see the actual publication please follow the link above