68 Röntgenkamer in het St. Josephziekenhuis te Heerlen tussen 1920-1930. Het betreft een trafosysteem met de trafokast tegen de achtermuur. De man in de stofj as is mogelijk de röntgentechnicus van De Wever, de heer P. Lamsfus. (Atrium MC, Heerlen, historisch fotoarchief ) het Maria Hilf Spital aan een nieuw en groter ziekenhuis gebouwd, het Sint-Josephziekenhuis. Hoe dit gefinancierd werd, is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk verstrekte De Wever zelf een lening. De mijnen droegen bij aan de exploitatie. In dit nieuwe Sint-Josephziekenhuis werd in 1910 de eerste röntgenapparatuur geïnstalleerd. De Wever zelf droeg 2.500 gulden bij in de kosten daarvan. Inmiddels waren er twee artsen aan het ziekenhuis verbonden: dokter E. Hustinx (chirurgie en gynaecologie) en dokter F. de Wever (interne ziekte, röntgenologie, verloskunde en assistentie bij operaties). Verdere specialisatie werd hier, net als in Maastricht, lang tegengehouden. De röntgenologie werd een belangrijk deel van De Wevers dagelijkse werk. Al snel was opnieuw uitbreiding nodig en met 283 bedden was het Sint-Josephziekenhuis in 1914 een van de drie grootste katholieke ziekenhuizen van Nederland. De angst in Maastricht dat het ziekenhuis Calvariënberg door Heerlen overvleugeld zou worden was dus niet helemaal ongegrond; misschien was dit op dat moment zelfs al een feit. De Wever had liefde voor de techniek en ontpopte zich als een enthousiast röntgenoloog. Door scholing en bijscholing, onder meer door een bezoek aan het beroemde Holzknechtinstituut in Wenen, hield hij zich uitstekend op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen. Tot 1937 bleef hij hoofd van de röntgeninrichting van het Sint-Josephziekenhuis.
Boek Maastro NL binnenwerk.indb
To see the actual publication please follow the link above