101 In datzelfde jaar trouwde hij met Ans Verhoef. Het paar kende elkaar al van de schoolbanken en Ans was inmiddels ook radioloog. Tijdens de huwelijksreis werd de praktijk in Maastricht waargenomen door zijn broer Ben en diens vrouw, die eveneens radioloog was. In 1938 promoveerde hij in Utrecht op de technische achtergronden en klinische toepassingen van de contacttherapie. Voor zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de contacttherapie ontving hij in 1940, samen met dr. Betty Levie uit Amsterdam, de Wertheim Salomonson-medaille, een prestigieuze prijs in de radiologische gemeenschap. Tijdens de oorlog was hij Duitsgezind en dacht hij dat Duitsland de oorlog zou winnen. Hij liet zich regelmatig publiekelijk in positieve zin uit over de Duitse wetenschap, het organisatietalent van de Duitsers en hun gedisciplineerdheid. Hoewel zelf geen NSB-er, had hij veel contacten met de NSB met behulp waarvan hij probeerde in het ziekenhuis bepaalde zaken geregeld te krijgen. Dat maakte hem in de ogen van velen verdacht. Die verdenking werd nog versterkt doordat hij vrij kon reizen en vaak naar het buitenland ging. Achteraf blijken die reizen meestal op verzoek van Philips gemaakt te zijn, met als doel apparatuur van Philips in het buitenland, ook in Duitsland, te demonstreren. Een voorbeeld daarvan is de boloscoop, een röntgenapparaat om onder andere kogels en granaatscherven in het lichaam te lokaliseren en gemakkelijk te verwijderen. De Documentatiecommissie voor de Zuivering van Overheidspersoneel heeft uitvoerig onderzoek gedaan naar zijn gedragingen tijdens de oorlog met als resultaat dat hij in 1947 door de burgemeester van Maastricht mondeling is berispt vanwege zijn pro-Duitse houding tijdens de bezetting. Daar bleef het echter bij. Na de oorlog bleef hij zich inzetten voor allerlei ontwikkelingen binnen de radiologie. Hij is daarbij altijd gekant gebleven tegen een opsplitsing van het vakgebied in radiodiagnostiek en radiotherapie. Zijn internationale faam ontleende hij vooral aan zijn vele malen herdrukt en in meerdere talen vertaalde leerboek over de röntgentechniek. Halverwege de jaren vijftig was hij kortdurend hoogleraar radiologie in Groningen, maar bleef gelijktijdig ook verbonden aan het Maastrichtse ziekenhuis, de A.M.I. en Philips. Tot zijn pensioen in 1969 en ook nog lang daarna is men hem in Maastricht ‘de professor’ blijven noemen. Hij liet zich dat graag aanleunen. Na zijn pensionering bleef hij actief als radioloog in de A.M.I. en reisde hij vrijwel tot zijn dood in 1995 langs de vele radiologische gezelschappen over de hele wereld waarvan hij erelid was. Prof. dr. G.J. van der Plaats. (Philips Company Archives, Eindhoven) De prof. dr. J.K.A. Wertheim Salomonson medaille. (Archief NvR) Erelidmaatschap van de Oosterijkse Röntgenlaborantenvereniging. (Archief NVvR)
Boek Maastro NL binnenwerk.indb
To see the actual publication please follow the link above