I N T E R N E C O L U M N 2 7 AZRETLSFESN STERVEN Onsterfelijkheid, schreef Simone de Beauvoir, is een vloek. Je overleeft je geliefden, al je vrienden. Wat voor hen, de sterfelijken, unieke belevenissen zijn, is voor jou slechts herhaling. L’histoire se répète. Soms komt de dood onverwacht, onaangekondigd. Een collega die al 45 jaar voor het ziekenhuis werkt en er dan van de ene dag op de andere niet meer is. Zelfs artsen sterven. En verpleegkundigen. Ook als ze nog volop in het arbeidsproces staan, kan plotseling het einde komen. Soms kondigt de dood zich aan. Wat gebeurt dan met een mens? Angst? Voor de pijn, voor de dood? Aanvaarding van het einde? Paniek? Misschien doemen vragen op. Wat was de zin van mijn bestaan? Kan ik zelf de regie voeren over de manier waarop mijn einde vorm krijgt? Worden mijn laatste wensen gerespecteerd? Ook andere vragen kunnen opkomen. Over de balans tussen de mogelijkheden om het leven te verlengen en een waardig einde. Die balans moet een patiënt zelf zien te vinden, maar de zorgverlener kan daarbij een belangrijke rol spelen. Door met respect voor de autonomie van de patiënt een open dialoog te voeren. Door duidelijk te maken wat nog mogelijk is, zonder valse hoop te bieden. Want iedereen die de geneeskunst bedrijft, weet dat genezen niet altijd mogelijk is. En dat niet alles wat kan, moet. De behandelend arts kan ook besluiten de confrontatie niet aan te gaan. Want in de relatie tussen arts en patiënt kan het goed zijn het onderwerp van het naderend einde niet te vroeg te bespreken. Het hebben van hoop kan immers heilzaam zijn. Iemand kan een uitstekende arts of verpleegkundige zijn en tegelijk grote moeite hebben met de begeleiding van het proces naar de dood. Met wat wij palliatieve zorg noemen. Daarom ook heeft het Maastricht UMC+ een afdeling Palliatieve Zorg die artsen en verpleegkundigen kan ondersteunen bij de begeleiding van dat proces. Die de palliatieve zorg zelfs kan overnemen, rekening houdend met de belangrijke rol van de huisarts. Wie in de zorg werkt, werkt ook met de dood. Maar de dood went nooit. Hans Fiolet directeur Patiëntenzorg
UMC010 WTK HECHT #8
To see the actual publication please follow the link above