Indien u een eerste afspraak heeft bij de podotherapeut wordt er opnieuw een voetonderzoek uitgevoerd om een behandelplan op te stellen. Tijdens dit onderzoek worden testen uitgevoerd om te beoordelen hoe het gevoel en de doorbloeding in de voeten is. Er wordt gekeken naar de stand van de voeten en eventuele huid- en nagelafwijkingen. Aan de hand hiervan wordt het behandelplan met u besproken. U krijgt adviezen over controle en verzorging van de voeten, ook kan het noodzakelijk zijn dat er regelmatig voetbehandelingen moeten worden uitgevoerd door de pedicure of podotherapeut. Indien er klachten zijn kan een vervolgafspraak worden gemaakt om een therapie zoals steunzolen, ortheses of nagelbeugels te starten. Als er neuropathie (gevoelsstoornis), een verslechterde doorbloeding of standsafwijkingen van de voeten met drukplekken aanwezig zijn, ontstaat er een verhoogd risico op het ontstaan van verwondingen aan de voeten. Om verschillende reden, zoals een verminderde doorbloeding in de voeten en het vatbaarder zijn voor infecties etc. kunnen deze wonden soms moeilijk genezen. Ook bij de behandeling van deze complexe wonden speelt de podotherapeut verbonden aan Voetzorg Maastricht een grote rol. Door de nauwe samenwerking met de verschillende disciplines (verpleegkundig specialist in de diabetisch voet, internisten, vaatchirurgen, orthopeden, orthopedisch schoenmakers, diabetes verpleegkundigen, dermatologen) van het MUMC+ kan er snel en professioneel gehandeld worden. Op de woensdag en vrijdag wordt er vanuit de praktijk deelgenomen aan het spreekuur op de voetenpoli van de poli interne, waar de uitdaging wordt aangegaan met de behandeling van de complexere wonden. Wij staan voor hoog kwalitatieve diabetische voetzorg en hechten veel waarde aan een goede samenwerking met u en de andere zorgverleners binnen het MUMC+. Het geeft ons voldoening als u weer “op goede voet” vooruit kunt. Patiëntenpraat Julia Morales Belmar vertelt Ik was 8 jaar oud en woonde met mijn zusje, broertje en ouders in Sittard. Het was bijna zomer, heerlijk weer en ik speelde veel buiten met mijn zusje. Opvallend was dat ik ontzettend vaak dorst had en met gemak een liter water dronk bij het avondeten terwijl ik mijn bord met eten bijna niet aanroerde. Mijn ouders vonden dit alarmerend en gingen met me naar de huisarts. Hij controleerde direct mijn bloedglucose en die was 29.8 mmol/l! In het ziekenhuis vertelde de arts mij dat ik Diabetes Mellitus type 1 had. Dit betekende dat mijn lichaam geen insuline meer aanmaakte waardoor ik moest leren om dit zelf toe te dienen door middel van injecties. Mijn ouders en ik mochten eerst oefenen met spuiten in een sinaasappel voordat het echte werk begon. Ik herinner me nog goed dat de diabetesverpleegkundige me een spuit liet klaarmaken en vervolgens zei: “Zo, neem nu een buikplooi en zet daar de naald maar in.” Je maakt een grapje zeker, dacht ik. Het spuiten en het doen van de vingerprik had ik met een paar dagen onder de knie. De gedachte dat dit hele circus misschien toch zou overgaan, besloop mij nog regelmatig. Tijdens mijn puberteit werd ik geconfronteerd met de harde waarheid. Diabetes en ik moesten een symbiose vormen voor de rest van mijn leven. Altijd hebben mijn ouders mij in elke omgeving laten prikken en spuiten en dit heeft ertoe geleid dat ik hiervoor geen schaamte ken. Naar mijn omgeving toe ben ik heel open over mijn diabetes en ik vertel hun graag wat de ziekte inhoudt, hoe ik ermee omga en, even belangrijk, hoe zij ermee kunnen omgaan. Ik heb een aantal goede vrienden zelfs leren spuiten! Zo had ik op stap altijd iemand die mij de avond insuline kon injecteren in de bil, waardoor ik vrij was om van huis te gaan wanneer ik wilde. Ik liet mij niet weerhouden om deel te nemen aan de sportdag en ik ging, zoals iedere brugpieper, met alle klasgenootjes een week kamperen. Sinds een jaar of 2 gebruik ik de My Life OmniPOD en ervaar ik een aanzienlijk betere kwaliteit van leven. Al zie ik er in bikini soms uit als een robot met dit ding op mijn buik… waarover ik natuurlijk menig grapje gemaakt heb! Ik wil tegen het stigma en het schaamtegevoel strijden dat andere diabetes patiënten soms ervaren. Ik vind het ontzettend belangrijk dat patiënten zich niet schamen voor hun ziekte, maar net zoals ik een manier zoeken om het te accepteren als een deel van hun leven. Diabetes type 1 is goed behandelbaar en het optreden van complicaties kunnen adequaat bestreden worden. De realisatie dat ikzelf mijn toekomst in handen heb, geeft mij een bevredigend gevoel. Met behulp van mijn ouders, vrienden en medisch deskundigen sta ik ijzersterk voor een gezonde toekomst! Nu ben ik 23 en heb ik een manier gevonden om te leven mét diabetes in plaats van geleefd te worden dóór mijn diabetes. “Diabetes en ik moesten een symbiose vormen voor de rest van mijn leven” Diabeteshumor
Diabetes_Courant_nr 2_WEB.indd
To see the actual publication please follow the link above