in het azM en heeft door de jaren heen zijn liefde voor het vak, ervaringen en kennis gedeeld met de podotherapeuten in dienst van de praktijk. In de afgelopen jaren is er door de podotherapeuten veel geinvesteerd in kennis door scholingen en congressen in relatie tot de diabetische voetzorg. Zo is er een podotherapiepraktijk ontstaan die algemene podotherapeutische zorg aanbied, maar ook de preventieve zorg en behandeling van diabetische voeten hoog in het vaandel heeft staan. Voetzorg Maastricht podotherapie bestaat nu uit een team van 5 podotherapeuten, 1 pedicure en 2 secretaresses. De praktijk is gevestigd op 3 verschillende locaties; Medisch centrum Annadal, de brugpoli en de poli interne in het MUMC+. De podotherapeut is op verschillende vlakken betrokken bij de voetzorg bij mensen met diabetes. De huisarts, praktijkondersteuner, internist of diabetes verpleegkundige voert een beknopt voetonderzoek uit, waarbij de bevindingen bepalend zijn of u wordt doorverwezen naar de podotherapeut. Op goede voet! Dokter aan het woord Een interview met Prof. Dr. C Stehouwer Ik ben opgeleid tot internist in Rotterdam en Amsterdam. Door mijn opleiders raakte ik al heel vroeg geïnteresseerd in de behandeling van patiënten met diabetes mellitus. Dit doe ik intussen al vanaf 1987, dus bijna 30 jaar. Ik denk dat diabetes een erg onderschatte aandoening is in de zin van de last en de druk die dat uitoefent op patiënten, met name bij type 1. Het is een aandoening waarbij je nooit een dag vakantie kan nemen. Je moet altijd nadenken over je hoeveelheid insuline of andere medicatie, over wat je doet en over wat je eet. Als je als persoon met type 1 een dag overslaat dan loop je de kans dat je op de intensive care belandt. Er zijn maar heel weinig aandoeningen waarbij dat zo nauw luistert. Bij de meeste chronische aandoeningen gebeurt er meestal niks bijzonders als je een dag je medicatie niet gebruikt. Er is een onderzoek geweest waarbij aan een groep dokters gevraagd werd om een week te leven als een patiënt met diabetes. Dat hielden ze echter geen 2 dagen vol voor wat betreft spuiten en zelfcontrole. Dat zegt wel iets over de impact van de aandoening zelf. In mijn eerste periode als arts zag ik een zwangere type 1 patiënte die haar eerste kind verloren had bij 38 weken. Ik begeleidde haar in haar tweede zwangerschap waarbij ik haar wekelijks zag. Dit leidde tot een gezond kind. Ik krijg nog steeds ieder jaar een kaart van die mevrouw. Maar misschien moet ik zelf die mevrouw ieder jaar een kaart sturen want zij heeft mij de essentie van diabetes geleerd, namelijk hoe ingewikkeld, moeilijk en belastend die ziekte is. Ik ben daarna steeds, naast allerlei andere zaken, met diabeteszorg bezig gebleven en heb het een eer en genoegen gevonden om dit te blijven doen zowel hier als op andere werkplekken. Wat ik ook geleerd heb is dat je bij goede diabeteszorg mensen probeert te helpen de ziekte in hun leven in te passen en waar dat kan en nodig is, te coachen. Een van de grote valkuilen is dat we teveel focussen op getallen zoals het HbA1c. Ik ben een enorme voorstander van de recente beweging dat de streefdoelen van die getallen per persoon geïndividualiseerd moeten worden, iets dat we 15 jaar geleden al hadden moeten bedenken toen we dachten dat een HbA1c van 7 voor Voeten & Zo iedereen een goed getal was en een indicator dat het allemaal goed ging. De kern van mijn visie op diabetes is dan ook dat we veel meer moeten focussen op het zo gewoon mogelijk kunnen leven met daarbij de afweging hoeveel energie je aan de diabetes wil en kan besteden en wat daarbij redelijk is. De vraag is namelijk ook of iemand met een goed HbA1c met 10 x daags glucosemeting en 7 hypo ’s per week goede diabeteszorg krijgt. Ikzelf denk van niet. Waar het uiteindelijk om gaat is wat mensen willen als zij goede informatie hebben en een op grond daarvan een afgewogen besluit kunnen nemen. Wij moeten ze helpen bij het nemen van dat besluit. Meer dan dat is onze rol ook niet, het is hun besluit. Als patiënt kiest voor een HbA1c van 7,5 % met 2 x per week een hypo en 5 x dgs glucosecontrole dan is dat een buitengewoon redelijke afweging en misschien beter dan HbA1c van 7 met al die andere omstandigheden. Ik ben ook ontzettend onder de indruk van de intensieve glucosecontrole die sommige patiënten doen en welke belasting dat betekent voor hen. Ook zie ik patiënten die zo geconditioneerd zijn dat het moeilijk is om minder zelfcontrole te gaan doen. Ik vraag patiënten tegenwoordig vaak om op een schaal van 1-10 aan te duiden hoe centraal diabetes in hun leven is. Met getallen boven 3 ben ik niet tevreden en ik probeer met de patiënt te praten over hoe goed ze dat vinden. Ik probeer ook na te gaan in hoeverre de glucosemetingen invloed hebben op de aanpak van hun diabetes en de overbodige metingen in overleg met patiënt te reduceren of daar op zijn minst aandacht voor te hebben. Het motto is ‘Less is more’. Hoe langer ik diabetes behandel hoe belangrijker ik kwaliteit van leven verkies boven richtlijnen en preventie later. Een glucosesensor maakt situaties soms begrijpelijker maar geeft soms meer info dan we aankunnen, ik in ieder geval. Toekomst: Voor type 2 zijn de trials (onderzoek) van GLP1 en de SGLT2-remmers veelbelovend. Deze middelen lijken de prognose te verbeteren met als belangrijk voordeel dat er geen gewichtstoename is en dat er geen toename van hypoglykemie is. Ondanks de kosten en andere bijwerkingen zie ik dit toch als een vooruitgang. Voor type 1 is het moeilijk om echte vooruitgang te voorspellen. De kunstmatige alvleesklier lijkt nog veraf. De complexe problematiek met het immuunsysteem bij eilandjestransplantatie is nog steeds niet opgelost en lijkt ook niet op korte termijn achter de rug te zijn. Sinds 2012 is Voetzorg Maastricht podotherapie verbonden aan het MUMC+ (azM). In het verleden was er al sprake van een nauwe samenwerking met het azM, doordat Dhr. Willems (vorige eigenaar van voorheen podotherapie praktijk Willems) altijd affiniteit heeft gehad met de diabetische voetzorg. Hij is vanaf het begin betrokken bij de diabetische voetenpoli
Diabetes_Courant_nr 2_WEB.indd
To see the actual publication please follow the link above